bezcenna ziemia

Czy naprawdę powinienem pisać o czymś takim? 

Wczoraj zadałem to pytanie Steffi, mojej żonie. I zachęciła mnie w tej kwestii. Moje pierwsze spotkanie odbyło się dzisiaj o 8:30 z lokalizacją „Urząd Powiatowy Görlitz”. Ogarnęły mnie dziwne uczucia. Jakoś dziwnie. Ta „rozmowa” mogła być trochę podekscytowana i inna niż przez ostatnie 15 lat.

Zamiast zaplanowanej wideokonferencji złożyłem niespodziewaną wizytę mojemu naprawdę dobremu przyjacielowi Thomasowi Rublackowi. Dobre dusze naszych kalendarzy wykonały kawał dobrej roboty. Ponieważ Tom nic nie wiedział. Ale osobiste gratulacje z okazji jego czterdziestych urodzin były mi bliskie. Od 2006 roku gratuluję mu za każdym razem w salach ENO. Czy to jeszcze w Bad Muskau, w Niesky, w Reichenbach czy w obecnych murach na Elisabethplatz. Zawsze przyjaźnie podawaliśmy sobie ręce i nie spieszyliśmy się. Nikt nie może odmówić kawy z honorem.  

Cóż - mój wewnętrzny niepokój był nieuzasadniony. Uśmiech ze zdziwienia w oczach Toma i zaimprowizowany uścisk z zachowaniem bezpiecznej odległości zadziałały bezpośrednio. Obecnie jest naczelnikiem wydziału w powiecie Görlitz. W jego dziale z dobrymi 350 pracownikami jest niezliczona ilość tematów. Jego zakres odpowiedzialności jest ogromny. Ale nadal jest Thomasem Rublackiem.

A czego mam sobie życzyć? 

Trzymam się standardów. 

Zdrowie – bez zdrowia wszystko jest niczym. Zwłaszcza w naszych czasach z naszą pracą.  

Spokój - bez niego cierpi tylko Twoje zdrowie :)

Radość w życiu - tylko ten, kto się uśmiecha, może przynieść zmiany, jestem o tym przekonany.

Czas - czas, aby "wszystko mieć pod ręką" - czas przede wszystkim dla rodziny.

Osiągnięcia - tylko zawsze biegnący przeciwko wiatrakom, sfrustrowany. Sukcesy są zawsze ważne.

Szczęście - nie da się wszystkiego zaplanować. Zawsze i kiedykolwiek. Czasami szczęście też jest potrzebne.  

Życzę Ci drogi Tomku samych wspaniałych chwil w kolejnym roku Twojego życia. Pozostań taki, jaki jesteś i czekamy na dalsze wspólne doświadczenia zawodowe i prywatne. I żeby naprawdę nie było nudno, wszyscy pracownicy ENO otrzymali kilka drobnych sprzętów na godziny majsterkowania w domu.  

O tak - i kawa była znakomita :)